Filmrecensie: Amsterdam (2022) Geregisseerd door David O. Russell
Deze film is een interessante. Helaas wel voornamelijk om de verkeerde redenen. Het is namelijk een film die vrijwel alles in zich heeft om een goede te zijn, maar die dit toch zo goed als nooit weet te worden.
Meerdere redenen
Bij een film als deze is het lastig om simpelweg één of twee dingen aan te wijzen waardoor het niet goed weet te werken, juist omdat het zo enorm veel verschillende dingen doet en probeert te zijn. Het is dan ook meer een combinatie van dingen waardoor deze film nooit helemaal goed en lekker weet los te komen. Niet dat het de film ook gelijk enorm slecht of vervelend maakt om te kijken, maar het is vaak wel wat vermoeiend en het weet er dan ook lang niet altijd goed in te slagen om je aandacht vast te houden. Het maakt het uiteindelijk ook wat lastig om te kijken zelfs. Niet omdat de film overdreven ingewikkeld wordt, maar wel doordat de film dingen onnodig ingewikkeld weet te maken.Maakt het zichzelf nooit makkelijk
Nee, de film maakt het zichzelf zeker niet gemakkelijk. Aan de ene kant probeert het een enorm vermakelijke film te zijn, maar aan de andere kant weet het op een verhaal te focussen die beter lijkt te passen bij een meer serieuze thriller. De twee stijlen weten elkaar nauwelijks te versterken tijdens de film en het komt dan ook meer dan een paar keer tot een botsing.
De benadering van de film weet nooit heel goed te werken. Te overdreven eigenzinnig en komisch qua personages en momenten die plaats vinden om het verhaal goed serieus te kunnen nemen en als dusdanig te kunnen laten werken en tegelijk toch nog altijd te serieus verteld om de komedie en het algehele vermaak goed te laten werken. En ja, dat is niet alleen jammer, maar ook enorm zonde. Ik kan namelijk echt niet zeggen dat er geen potentie in het verhaal- of dit project als geheel zat. In de kern is het dan ook echt nog altijd wel een vrij sterke film, die om wonderbaarlijke redenen niet goed uitgevoerd wordt en dan ook nooit echt tot één geheel weet te komen.
Geen goede verbinding
In meerdere opzichten voelt het vaak alsof je naar verschillende films zit te kijken die door elkaar heenlopen. De personages, de locaties, de gebeurtenissen. Het voelt vaak alsof er een goede verbinding tussen alles mist en dingen simpelweg maar gebeuren, waarbij het verwacht dat het kijkers hier simpelweg ook maar in mee gaan.
De benadering zorgt echter voor een behoorlijk averechts effect. Het zal je weinig kunnen schelen wat er allemaal in de film en met zijn personages gebeurt, omdat het je behoorlijk koud laat allemaal. Wat drama en emoties betreft is dit dan ook een behoorlijk ineffectieve film die niets echt goed weet op te bouwen door dingen juist simpelweg maar te laten gebeuren, maar ook doordat het zijn personages nooit heel goed weet neer te zetten.
Veel goede acteurs, maar de personages blijven onderdeel van het probleem
Eigenlijk wordt geen enkele personage echt goed uitgewerkt in de film. Het voelt nooit alsof je echt goed leert kennen en begrijpt wat hun beweegredenen zijn en wat er in hun hoofd omgaat. Een reden waarom het kijken van de film als een vrij afstandelijke ervaring voelt, ondanks dat de acteurs uiteraard echt wel goed hun best weten te doen.
Probleem met zijn drie hoofdpersonages, gespeeld door Christian Bale, Margot Robie en John David Washington, is dat de dynamiek niet goed weet te werken. Het zijn geen complete tegenpolen van elkaar of personages die elkaar goed aan weten te vullen. Eigenlijk zijn ze alle drie voornamelijk vooral veel van hetzelfde en dan ook enorm inwisselbaar met elkaar. Een groot probleem voor de film, aangezien het voor het grootse gedeelte wel om deze drie heen is gebouwd.
Het is ook een film die te lijden heeft onder een 'overdosis aan grote acteurs', zoals ik het zou willen noemen. Het is een film die bijna letterlijk iedere 10 minuten een grote ster weet te introduceren, zelfs tot vrij laat in de film nog. Probleem hiermee is dat het voornamelijk veredelijke cameo's zijn. Het zou allemaal niet zo'n probleem zijn geweest wanneer de personages gespeeld zouden zijn door iets minder bekende namen. Maar doordat ze gespeeld worden door grote sterren wordt de aandacht er vaak enorm expliciet opgelegd, zonder dat hun personages verder een enorme indruk weten te maken. De overdaad aan grote namen en de personages die ze spelen zorgt er ook voor dat er vaak niet genoeg ruimte is om deze personages goed te kunnen ontwikkelen. Veel van de personages voelen dan ook wat nutteloos, ondanks dat ze vaak wel degelijk van groot belang zijn voor het verhaal.
Nooit een heel goed geheel
Het voelt vaak echt wel alsof je naar goede onderdelen zit te kijken, die echter nooit tot een plezierig of effectief genoeg geheel weten samen te komen. Enige echte reden waardoor de film nog altijd prima te kijken valt is omdat het prima acteurs heeft, die ook meer dan prima werk leveren, ondanks dat de meeste personages niet eens heel goed uit de verf weten te komen.
6/10
Bekijk trailer
