Filmrecensie: Enola Holmes 2 (2022) Geregisseerd door Harry Bradbeer


Ondanks dat ik de eerste "Enola Holmes" film gezien had weet ik er zo goed als niets meer van. Vrijwel niets van het verhaal en er is ook vrij weinig van de personages blijven hangen. Nooit een goed teken natuurlijk Wel weet ik dat ik me regelmatig vrij geïrriteerd voelde tijdens het kijken, door de stijl en benadering van het verhaal. In dat opzicht durf ik wel met zekerheid te zeggen dat "Enola Holmes 2" in ieder geval een verbetering is.

Rommelig vermaak

Een erg goede film kan ik "Enola Holmes 2" echter niet noemen. Het vermaakt, maar het is tegelijk ook vrij rommelig. Voor het grootste gedeelte lukt het nog wel aardig om je aandacht vast te kunnen houden, maar er komt een moment dat je er wel wat klaar mee bent. 

Het is een verhaal die in de kern vrij simplistisch blijft, maar waarbij de film vaak wel de nodige focus mist. Je hebt het idee dat de film zich vaak met allerlei randzaken bezig houdt, waardoor zijn hoofdverhaallijn wat naar de achtergrond wordt gedrukt. 

Het is een grote reden waarom de film absoluut nooit meeslepend om te kijken is en waardoor dingen vaak wat onnodig ingewikkeld worden gemaakt. Bepaalde personagens en gebeurtenissen lijken vaak niet goed genoeg met elkaar verbonden, waardoor momenten in de film ook wat nutteloos overkomen. Het is ook zeker waar dat de film net even iets te lang voelt. Het zou werkelijk alsnog prima om te kijken zijn geweest wanneer de film zo'n 30 minuten korter was. Want echt, voor het grootste gedeelte had ik alsnog voldoende plezier met de film, totdat dingen zich voort begonnen te slepen en allemaal plotseling niet meer zo leuk om te kijken waren.

Neemt zichzelf te serieus

Bij de film hou je uiteindelijk dan ook zeker het gevoel dat er meer in had gezeten. In de kern is het verhaal echt niet slecht voor een film als deze, maar doordat het meer waarde aan dingen probeert meer te geven en de film in iets te veranderen wat het simpelweg niet is. Je kunt dus stellen dat de film zichzelf iets te serieus neemt, wat ook in schril contrast staat met de verdere vermakelijke benadering van de film. Enorm zonde, want als simpel historisch detective vermaak had ik echt voldoende plezier met de film.

De film blijft er ook werkelijk prima uitzien. Het weet er erg knap in de slagen om een goede sfeer te creëren en alles oogt en voelt ook werkelijk 19e eeuws Het is duidelijk dat deze film een serieus budget te spenderen had en het heeft dit goed weten te gebruiken.

Goede notities gemaakt

Het is ook wel degelijk duidelijk dat ze na de eerste film goed notities hadden gemaakt over wat wel en niet goed werkte. Bepaalde personages die in de eerste film nog een vrij grootte rol hadden zijn enorm gereduceerd in deze film en vice versa.

Iets waar ik ook echt niet over klaag. Zo was het meer dan plezierig om Henry Cavill in een veel grotere rol als Sherlock Holmes te zien ditmaal en is het terecht dat het meer persoonlijke drama wat meer naar de achtergrond is verdwenen. Kleinere rollen dan ook voor moeder Holmes gespeeld door Helena Bonham Carter en ditmaal is er ook weinig ruimte voor een liefdesverhaal om zich verder te ontwikkelen. Wel zo prettig, omdat dit simpelweg meer dingen zijn die je niet zozeer verwacht te zien in een film als deze, of daar tenminste vaak niet enorm op zit te wachten.

Nog wel altijd zeer vergelijkbaar met de eerste film

Maar nee, verder geen zorgen als je wel een grote liefhebber was van de eerste film. De eigenzinnige stijl is nog altijd aanwezig in deze film en ook aan het personage Enola Holmes is verder vrij weinig gewijzigd.

De benadering voelt dan ook opnieuw vrij modern, waar ik persoonlijk geen grote liefhebber van ben, maar ik kan goed inzien dat dit wel iets is wat een jonger publiek goed aan zal spreken.

Je kunt ook opnieuw verwachten dat Enola vaak in de camera rechtstreeks de kijker aanspreekt, wat toch wel iets blijft wat je vrij regelmatig uit de film haalt. Het voelt op deze manier alsof de film je te vaak bij de hand wil nemen, in plaats van dat het simpelweg zijn verhaal en beelden voor zichzelf durft te laten spreken. Het is enorm zelfbewust allemaal en iets wat het personage enorm betweterig maakt in plaats van slim, sterk en kundig, zoals ze duidelijk zou moeten zijn en ergens ook echt wel de intentie was. Het is dan ook lang niet altijd leuk om te volgen. En dat terwijl Millie Bobby Brown toch echt een meer dan prima jonge actrice is! De acteerprestaties in deze film komen echter door de benadering niet altijd goed of prettig uit de verf, ook doordat overduidelijk lang niet iedereen zo ervaren is als een aantal van de grote namen uit deze film. Te wisselend allemaal qua kwaliteit, wat ook zeker iets is waardoor het soms wat lastig is om mee te film mee te blijven gaan.

Vermakelijk, maar als geheel niet effectief genoeg

Een film waar ik echt wel plezier mee heb gehad, maar ook één waarvan de benadering uiteindelijk wat tegen de film begint te werken. In plaats van puur op het vermaak te concentreren probeert het ook dingen te zien waar het verhaal en de stijl simpelweg niet geschikt voor was. Het rommelt en botst vaak dan ook aan alle kanten, wat ervoor zorgt dat dit zeker niet de meest effectieve film is die je ooit zal gaan zien.

6/10


Bekijk trailer