Filmrecensie: Tár (2022) Geregisseerd door Todd Field

Een goed gemaakte film en vooral ook goed geschoten film, die desondanks wel een aantal elementen mist om het ook echt naar een hoger niveau te tillen. Een film die je aandacht goed vast weet te houden en vaak fascineert, maar je tegelijk te weinig geeft om ook goed geraakt en meegesleept te worden.

Interessante benadering, van een iets minder interessant verhaal

"Tár" is een film waar uiteindelijk een hoop positiefs, maar tegelijk ook een hoop minder positieve dingen over gezegd kunnen worden. Het maakt de film gelukkig nooit slecht en ook niet eens zozeer uit balans om te kijken, maar het maakt het meer een film die je met een ietwat onbevredigd gevoel achter zal laten.

Het doet je toch ook wel afvragen of de hoofdpersoon en haar verhaal daadwerkelijk sterk en interessant genoeg was om te volgen, al kan ik tegelijkertijd echt wel een groot aantal intenties van de film waarderen.

Vrij uniek en origineel, maar ook afstandelijk

Zo weet de film echt wel een vrij nieuw en interessant perspectief te bieden. Het speelt zich, voor een film, niet alleen af in een vrij unieke omgeving met ook een vrij uniek personage, maar het weet ook een vrij unieke en zekere ook originele kijk te bieden op de hedendaagse cancel culture.

Het weet dit te doen zonder een belerend vingertje te gebruiken en schuldigen aan te wijzen, maar op een meer subtiele manier, waarbij alles meer in een grijs gebied blijft en de film je niet dwingt om een kant te kiezen. Het is meer een film die zijn verhaal verteld zonder dingen te willen forceren, wat het iets enorm realistisch geeft, maar tegelijk ook iets afstandelijks, waardoor het ook nooit heel erg goed lukt om tot keiharde conclusies te kunnen komen.

Blijft fascineren, ondanks zijn oppervlakkigheden

Dat de film iets oppervlakkigs blijft houden komt ook absoluut door de hoofdpersoon, die verder wel vrij sterk gespeeld wordt door Cate Blanchett. Het personage blijft echter vrij consant iets afstandelijks en ondoordringbaars houden. Het is niet een personage die constant haar emoties de vrije loop laat, of waarbij je weet wat je kunt verwachten. Aan de ene kant houdt dit dingen 'spannend' en onvoorspelbaar, maar aan de andere kant maakt het het wel erg lastig om je ook maar met iets of iemand verbonden te kunnen voelen in deze film.

Niet dat dat per se nodig is voor een film, maar voor één die constant zo dicht op zijn hoofdpersoon blijft zitten is dit toch wel een soort van een must. Het weet gelukkig nog altijd meer dan voldoende andere interessante dingen te bieden waardoor de film blijft fascineren, maar dat neemt niet weg dat het door zijn manier van verhaal vertellen absoluut wat steken wat laten.

Losse segmenten

Zo neemt de film ook wel erg de tijd in het eerste uur, zonder dat hierin al te veel gebeurt. Je kunt zeggen dat je gedurende dit uur de hoofdpersoon leert kennen, maar doordat de film nooit echt de diepte in gaat valt het hiermee ook al vrij snel vaak in herhaling.

Extra zonde, doordat mede hierdoor de laatste 30 minuten van de film te gehaast voelen, terwijl dit naar mijn mening was waar de film écht interessant wordt met het verhaal en zijn hoofdpersoon.

Het is wel interessant hoe de film min of meer uit verschillende segmenten bestaat, zoals een muziekstuk en het weet ook echt wel vrij goed samen te komen allemaal, maar dat maakt het ook niet gelijk één sterk geheel natuurlijk.

Goede film, zonder dat het ook een onuitwisbare indruk achterlaat

Al met al echt wel een film die nog altijd pima te kijken valt, maar één die ook een onuitwisbare indruk zou achterlaten is het toch echt niet. Daar is het te oppervlakkig en afstandelijk voor, al weet het zijn hoofdthema's echt nog wel altijd vrij origineel en fascinerend genoeg te behandelen.

7/10

Bekijk trailer