Filmrecensie: Bones and All (2022) Geregisseerd door Luca Guadagnino

Een horror film die meer als een realistisch en persoonlijk drama wordt verteld. Het levert een vrij interessant en ook originele film op om te kijken, die misschien niet altijd even geweldig werkt, maar wel degelijk knap de moeite waard weet te blijven.

Verrassende benadering

De film weet knap te verrassen met zijn benadering, die het vergezochte horror aspect van de film menselijk weet te benaderen. Het is een hele rationele film, waarin de emoties een grotere rol spelen dan de film zijn horror- en wellicht ook zelfs zijn verhaal weten te spelen.

Het is een benadering die mij wel weet te bekoren. Het maakt de film af en toe wat traag, maar door dingen interessant te houden weet het knap je aandacht vast te houden. Het hoeft daarnaast ook niet eens gek veel te doen om interessant te blijven. Daar zorgt het concept en zijn personages wel voor.

Weet altijd genoeg te boeien

Door niet de moeite te nemen om alles voor te kauwen of ook uit te leggen aan je blijft de film vaak goed tot de verbeelding spreken. Het is niet lastig om in mee te gaan, omdat dingen nooit overdreven belachelijk zijn en de personages keuzes maken- en gedachtes hebben die makkelijk te volgen zijn.

Sommige mensen zullen wellicht wat moeite houden met het gebrek aan echte antwoorden en het is ook zeker waar dat de film wat richtingloos lijkt met zijn verhaal zo af en toe, maar het weet in de plaats daarvan nog wel altijd genoeg te boeien met zijn thema's, ook omdat het vrij origineel om te kijken is allemaal.

Houdt wel iets afstandelijks

Het zorgt er allemaal niet voor dat de film enorm indrukwekkend om te kijken is. of je hard zal raken met al zijn emoties. Ondanks dat het een vrij menselijke film is houdt het namelijk ook iets afstandelijks. Dit lijkt bewust gedaan te zijn. Alsof de film niet wil dat je te gehecht begint te raken aan de personages en wellicht ook wat meer ten faveure van de film zijn mysterie.

Dit werkt vrij aardig, alleen niet altjd even goed. Er zijn wel wat punten in de film die niet genoeg uitgedikt worden en met zijn 2 uur en 10 minuten zit het ook wel echt aan zijn limiet. Het is niet een film die voor mij veel langer door had moeten gaan, ook omdat na verloop van tijd alle verhoudingen in de wereld van- en tussen de personages echt wel goed duidelijk zijn, net als de richting waar het verhaal mee op gaat.

Chalamet maakt met name de film

Het is ook niet een film met de meest sterke hoofdpersoon. De zeker niet onervaren Taylor Russell weet niet altijd genoeg te boeien als hoofdpersoon en het is dan ook Timothée Chalamet die de film meer goed weet te dragen.

Timothée Chalamet is ongelooflijk goed en sterk in zijn rol en hij laat hier wederom mee zien dat hij één van de beste acteurs van zijn generatie is. Het was ook wel nodig, omdat de film verder relatief weinig personages heeft. Het houdt de film in zekere zin meer realistisch en persoonlijk, door constant bij zij twee hoofdpersonages te blijven, maar het zorgt er ook wel degelijk voor dat een aantal elementen uit het verhaal zich niet goed door kunnen ontwikkelen. Het blijft een goede benadering voor de film, alleen dan wel één die niet altijd even succesvol uitpakt.

Effectief als film

Een film die origineel weet te zijn door zijn benadering en daarme tegelijkertijd ook genoeg weet te boeien. Niet altijd even sterk qua verhaal en emoties, maar desalniettemin een fascinerende- en ook nog altijd effectief genoeg als film om te kijken.

7/10

Bekijk trailer