Filmrecensie: Causeway (2022) Geregisseerd door Lila Neugebauer

---

Een realistisch en persoonlijk drama, waar wellicht niet enorm veel in gebeurt, maar die toch nog altijd meer dan genoeg weet te bieden om de aandacht van de kijker vast te houden en waarbij het lukt om interessant te zijn.

Zeker niet nieuw

Het concept en de thema's van de films zijn zeker niet nieuw, maar toch lukt het, door een aantal kleine wijzigingen aan te brengen, om alsnog redelijk origineel te werken binnen zijn gerne. Dit maakt de film bovenal ook prettig, terwijl het zo makkelijk opnieuw een dertien uit een dozijn film had kunnen zijn over een jonge vrouw die terugkeert naar haar geboortestad, om opnieuw in contact te komen met zichzelf na een traumatische gebeurtenis. 

Op zichzelf al wel een concept dat prima kan werken binnen een genrefilm als deze, mits het een goed sterk hoofdpersoon en voldoende sterke emoties heeft. Iets wat deze film toch net even iets minder te bieden heeft, maar waarvoor het in de plaats genoeg anders heeft te bieden.

Interessante dynamiek

Zo werkt de dynamiek tussen de personages gespeeld door Jennifer Lawrence en Brian Tyree Henry met name erg goed voor de film. Een duo dat op het eerste oog erg verschilt van elkaar qua persoonlijkheid, wat het juist enorm interessant en onverwachts weet te maken.

Het helpt hierbij uiteraard ook dat de twee acterus hierbij zeer sterk werk weten te leveren. Met name Brian Tyree Henry weet indruk te maken in zijn rol. Dat hij hiermee Jennifer Lawrence af en toe ietwat overschaduwt heeft echter ook te maken met de manier waarop Lawrence haar personage geschreven is. Deze mist toch wel net even wat diepgang en heel veel verder dan haar af en toe depressief uit het raam laten kijken weet de film ook niet te komen met haar. Wat jammer, ook omdat dit de hoofdreden is waardoor de film uiteindelijk ook wat oppervlakkigs blijft houden wat zijn drama betreft.

Wat simplistisch zonder sterke conclusies

Het is een film die ook niet echt conclusies lijkt te trekken. Zijn veel van de personages bijvoorbeeld heel anders aan het einde van de film dan hoe ze aan het begin waren? Er zijn een aantal goede en sterke realisaties, maar echte transities vinden nooit plaats. 

Het maakt de film ietwat simplistisch, wat het wel des te knapper maakt dat het alsnog enorm goed weet te boeien. Het is dan ook totaal geen slechte film om te kijken en met de kleine, 'simpele' dingen die de film alsnog te bieden heeft weet het het verhaal knap gaande te houden. Met zijn 90 minuten weet het uiteindelijk ook de juiste speellengte te vinden voor zijn verhaal, waardoor dingen nooit te lang uitgerekt voelen, of de film te veel in herhaling valt.

Effectieve benadering

Ondanks dat de film hier en daar wat oppervlakkig blijft en zijn hoofdpersoon niet altijd even sterk uit de verf weet te komen, valt de regie van de film verder wel sterk te noemen. Het verhaal wordt goed en boeiend neergezet. met een subtiele, maar effectieve benadering waarbij de acteurs vaak ook meer dan voldoende ruimte geboden wordt om iets te maken van hun rol, waar het schrijfwerk zelf ze vaak dus wel wat in de steek laat.

Ook qua camerawerk ziet de film er meer dan prima uit, waarbij de film bleek, maar zeker niet sfeerloos of depressief oogt. De juiste benadering voor een gernefilm als deze, waarbij met name de subtiliteit vaak van enorm belang is.

Meer dan de moeite waard

Met name qua drama en emoties zeker niet de meest sterke film die het genre te bieden heeft, maar nog altijd één die wel meer dan de moeite waard blijft. Een goede benadering, met een aantal interessante nieuwe ideeën en een sterke uitvoering van zijn prima cast!

7/10

Bekijk trailer