Filmrecensie: The Girl Who Escaped: The Kara Robinson Story (2023) Geregisseerd door Simone Stock

---

Wat een absolute verschrikking. En dan heb ik het niet alleen over de gebeurtenissen die de echte Kara Robinson waren overkomen, maar ook over de kwaliteit van deze film. Het brengt alles op een zeer simplistische- en haast kinderlijke manier naar het scherm, die alle geloofwaardigheid en emoties teniet doet. En dat is best knap voor een film die gebasseerd is op waargebeurde gebeurtenissen.

Twee verschillende gedeeltes

De film kan in twee verschillende delen worden opgedeeld: Het eerste gedeelte waarin Kara Robinson wordt ontvoerd en in de handen van haar kidnapper is en het tweede gedeelte, waarin op de kidnapper wordt gejaagd. 

Ten eerste voelt het totaal niet in verhouding hoeveel aandacht aan deze twee verschillende gedeeltes wordt besteed. Het is 50-50, waarbij het eerste gedeelte van de film nog wel wat interessante dingen weet te bieden, maar het tweede gedeelte veel te weinig weet te doen met zijn verhaal. Daar waar kansen lagen om het tweede gedeelte vol spanning en emoties te kunnen krijgen, valt de film eigenlijk alleen maar in herhaling, waarbij het vaak ook nog eens van de ene ongeloofwaardige gebeurtenis in de andere rolt.

Ongeloofwaardig

Het is vrij absurd hoe de film dus op waargebeurde gebeurtenissen is gebasseerd, maar toch totaal ongeloofwaardig weet aan te voelen. Zelfs als alles in het echt exact zo gegaan zou zijn zoals weergegeven wordt in deze film weet de film er toch totaal niet in te slagen om dingen realistisch over te laten komen.

Hier zijn zo enorm veel redenen voor aan te wijzen, dat ik niet eens goed weet waar ik zou moeten beginnen. Belangrijkste reden blijft zeer waarschijnlijk echter dat de film veel te braaf en simplistisch in elkaar zit. Het is een film over een ontvoering en misbruik van een jonge tiener meid, maar toch weet het een film te blijven die ook vertoond zou kunnen worden op een basisschool, bij wijze van spreken.

Niet dat iedere film over deze onderwerpen enorm geweldadig, beangstigend en/of schockerend met zijn beelden en geluiden zou moeten zijn om te kunnen werken, maar hoe deze film het aanpakt is echt wel het andere extreme. Het laat niks zien en weet op geen enkele manier ooit enige spanning of andere goede emoties te creëren.

Slecht neergezette personages

Het helpt hierbij ook echt niet dat de ontvoerder veel te gewoon en zelfs aardig overkomt. Ongetwijfeld bewust, om te laten zien dat achter iedere vriendelijke façade een monster schuil kan gaan, maar door de manier waarop hij in deze film wordt weegezet komt hij op geen enkele manier als dreigend voor de hoofdpersoon over. Hij klets met haar alsof het zijn buurmeisje en zelfs wanneer hij iets eist, neemt of commandeert doet hij het niet op een dusdanige manier dat je er de koude rillingen van zou krijgen.

Maar het is niet alleen de ontvoerder die als ongeloofwaardig overkomt. Dit geldt eigenlijk voor alle personages in de film. Dit komt voornamelijk door hoe enorm onrealistisch ze omgaan met alle gebeurtenissen en hoe enorm onwaarschijnlijk de film veel van de gebeurtenissen over laat komen. Van de politie die belachelijk onwelwillend en incompetent tot aan de familie van de ontvoerde Kara Robinson, waar je nog minder steun aan lijkt te kunnen hebben dan aan balletschoenen op ijs.

Lui gecaste hoofdpersoon

Het is helaas ook Kara Robinson zelf die totaal ongeloofwaardig uit de bus komt. Ten eerste is het ook gewoon belachelijk hoe iemand die bijna 10 jaar ouder is, een meisje van 15 speelt. Ik begrijp natuurlijk dat het wat gevoelig en ook lastig ligt om een echte meid van 15 in deze film te casten, maar dat houdt natuurlijk niet in dat je niet zou moeten gaan voor een actrice die er op zijn minst nog enigzins geloofwaardig uitziet als een tiener.

Maar het is ook de manier van acteren van Katie Douglas waardoor ze nooit geloofwaardig als een tiener over weet te komen. Alle bewegingen, haar manier van praten. Het is alsof Douglas niet eens haar best doet om geloofwaardig als tiener te zijn. Ze oogt niet alleen volwassen, maar speelt de rol ook enorm volwassen, wat in dit geval geen compliment is. 

Het is hierbij ook storend hoe haar haar constant perfect in model blijft, wat er ook gebeurt. Iets wat ook wel laat zien dat de film er helemaal niet zo mee bezig was om geloofwaardig en realistisch over te komen. Het lijkt te denken dat het verhaal al genoeg is om mensen mee te kunnen voeren. Dit werkt echter niet, omdat de film er simpelweg totaal geen idee van hoeft hoe het dingen interessant, spannend en goed dramatisch kan maken. Een regelrechte aanfluiting.

Zeer matige uitvoering

In de kern blifjt de film natuurlijk echt wel interessant en sterk qua thema's, maar de uitvoering van alles drijft deze film regelrecht de afgrond in. Totaal niet geloofwaardig en mede daardoor ook zeer ineffectief qua verhaal, spanning en drama. Je bent zeer waarschijnlijk beter af met het kijken van een true crime docu over de ontvoering van Kara Robinson, wanneer je toch nog geïnteresseerd in haar verhaal zou zijn.

3/10

Bekijk trailer