Filmrecensie: Armageddon Time (2022) Geregisseerd door James Gray

Het lijkt vaak makkelijk om een genrefilm als deze te kunnen laten werken, maar wat "Armageddon Time" vooral doet is dat het laat zien dat het verre van gemakkelijk is om een gernefilm als deze goed interessant en meeslepend te kunnen houden, zonder overigens ooit een vreselijk slechte film te worden.

Weet zijn ingrediënten niet effectief te gebruiken

De film laat wel zien dat het echt niet genoeg is om een jong kind, zijn familie en zijn schoolleven te laten zien, om tot een goede coming-of-age film te komen. Normaal gesproken echt wel de ingrediënten die voldoende zijn om te hebben voor een film om deze, al draait het er uiteraard ook nog altijd om hoe je met deze ingrediënten omgaat en ze samen weet te voegen.

Iets waar "Armageddon Time" zo af en toe toch wel wat moeite mee heeft. Het is zeker geen saaie of slechte film, maar erg effectief of interessant valt de film lang niet altijd te noemen.

Wordt niet herkenbaar genoeg gemaakt

Probleem waar de film wel wat mee worstelt is dat het lang niet altijd genoeg herkenbaar weet te zijn. Hoewel de film voor veel mensen absoluut nog wel wat herkenbare elementen zal bevatten, vooral voor wie ook in de vroege jaren '80 is opgegroeid, weet de film over het algemeen niet goed herkbenbaar te werken door niet zozeer op de kleine dingen in het leven te focussen, maar meer op grote en extreme gebeurtenissen.

Het geeft de film iets geforceerds en maakt het daardoor vaak ook enigzins voorspelbaar. Wat echter erger is, is dat het de film ook iets afstandelijks geeft, ook doordat het nooit heel goed is opgebouwd.

Lastig om meegevoerd te worden

Los ervan dat je veel dingen al van verre aan ziet komen, is het ook lastig om ooit door de gebeurtenissen in deze film geraakt of meegevoerd te worden. Je leert de personages hiervoor uiteindelijk niet goed genoeg kennen, maar deze personages weten zelf ook lang niet altijd goede emoties te laten zien.

Het is lastig om als kijker meegevoerd te worden door iets wanneer het de personages zelf ogenschijnlijk weinig lijkt te doen. Er zijn heus wel wat grote conflicten in de film, maar het voelt werkelijk nooit als iets wat onoverkombaar zal zijn, of wat een wig tussen bepaalde personages zal drijven. Qua verhaal, drama, personages en emoties weer te film dan ook zeker niet interessant en sterk genoeg te zijn.

Acteurs krijgen niet veel te doen

Een film als deze vertrouwd vaak ook voor een groot gedeelte op zijn acteurs. En hoewel de film meer dan voldoende goede acteurs heeft, weten ook zij uiteindelijk te weinig te brengen. Dit laat wel zien dat het probleem voornamelijk bij het script ligt, die vaak wat te gemakzichtig over dingen lijkt te denken.

Toch blijft Anthony Hopkins een speciale vermelding waard. Hij weet absoluut nog iets voor zijn rol te maken en geeft een goede prestatie weg, terwijl andere prijswinnende acteurs als Anne Hathaway en Jeremy Strong er eigenlijk maar wat bijhangen in het verhaal en op geen enkele manier een onuitwisbare indruk weten achter te laten, ondanks dat ze de ouders van de hoofdpersoon spelen.

Ook de jonge Banks Repeta doet echt wel zijn best als de hoofdpersoon van de film, alleen weet het verhaal ook hem te weinig te doen te geven, vooral qua emoties. Zeker een grote reden waarom de film maar nooit goed meeslepend wil worden.

Niet vervelend, maar zeker ook niet effectief genoeg

Het is absoluut geen vervelende film om te kijken, maar erg effectief of interessant weet het ook nooit te zjn. Het ziet er allemaal goed uit en lijkt dan ook professioneel gedaan, maar de film blijft absoluut iets leegs en nietszeggend houden waardoor het wel lastig wordt gemaakt om deze film ook echt aan te kunnen bevelen.

6/10

Bekijk trailer