Filmrecensie: Empire of Light (2022) Geregisseerd door Sam Mendes

Weinig dingen zo jammer als een film met enorm veel potentie zien, die nooit helemaal goed uit de verf weet te komen. "Empire of Light" is op geen enkele manier het slechte film, maar wel één die behoorlijk oppervlakkig om te kijken blijft, ondanks zijn vele kansen.

Teveel hooi op zijn vork

"Empire of Light" neemt uiteindelijk net even iets teveel hooi op zijn vork. Ik denk dat dat wel de beste conclusie mag zijn. Het probeert teveel thema's aan te snijden, al helemaal voor een film die onder de twee uur blijft. Door dit te doen geeft het zichzelf niet genoeg ruimte om één of meerdere van zijn thema's écht goed door te kunnen ontwikkelen.

Geestesziekte, rassenhaat, buitenechtelijke affaires, liefde, eenzaamheid, onzekerheid. Zomaar een greep uit de dingen die voorbij komen in deze film en ook een vrij grote rol proberen te spelen in het verhaal. Het is niet eens zo dat dit de film rommelig of per se overvol om te kijken maakt, maar het weet nooit goed de diepte in te gaan met iets, wat de film als geheel wat onbevredigend maakt.

Te oppervlakkig voor zijn thema's

Het is een film die uiteindljk niet genoeg weet te zeggen met zijn verhaal of thema's. Doordat het vrij oppervlakkig blijft, blijft het ook behoorlijk vrij van goede emoties. Het is daardoor ook wat lastig om vaak zaken als begrip of sympathie voor bepaalde personages te kunnen voelen, ook omdat het nooit echt lijkt alsof je ze écht leert kennen.

Het ligt zeker niet aan de acteurs, die er ook nog zeer zeker voor weten te zorgen dat de film prima om te kijken blijft. Het is sowieso nooit een straf om Olivia Colman in de hoofdrol te zien, eveneens als Toby Jones in een goede bijrol. Over het algemeen zijn het ook nog altijd de personages die de film goed gaande- en ook leuk om te kijken houden.

Voldoende variatie

Er is een behoorlijke variëteit aan personages, die logischerwijs de film ook voldoende variatie weten mee te geven. Probleem met de personages blijft echter wel dat in een poging om de verschillen tussen de verschilende personages te benadrukken, ze vaak meer als karikaturen worden neergezet.

Het lukt de geweldige acteurs dan ook slechts mondjesmaat om dingen goed te kunnen laten werken. Olivia Colman haar personage is hierbij echt wel een goede focus voor de film, maar het is tegelijk ook wat raar om te moeten zijn hoe alles vanuit haar perspectief verteld wordt, terwijl veel van de thema's niet eens zozeer direct op haar personage slaan.

Uiteindelijk het meest effectief als een ode aan cinema

Naast veel serieuze thema's en drama, probeert de film ook een bepaalde tijdsperiode neer te zetten en om met name ook een ode aan bioscopen- en films van welleer te zijn.

Dit is uiteindelijk ook hetgeen wat voor mij persoonlijk het beste aan de film wist te werken. Het vormde een prettig en warm hart voor de film, al blijft dit ook iets waar de film uiteindelijk veel te weinig mee weet te doen. Ik zou er in ieder geval meer dan prima mee geweest zijn wanneer dit een film was geweest die zich hier bijna volledig op had gefocust, zonder al te veel andere afleiding. Niet dat het per se dingen interessanter om te kijken had gemaakt, maar op zijn minst wel prettiger om te kijken en daardoor waarschijnlijk ook net even iets meer meeslepend.

Weet nooit volledig te slagen, zonder ooit ook slecht te worden

Het jammere is dat echt wel vaak duidelijk is hoe met slechts een aantal kleine wijzigingen, deze film een hele goede had kunnen zijn. Het maakt echter een aantal keuzes waardoor het zichzelf vaker wel dan niet weet te saborteren. Het hindert de thema's, het verhaal en de personages om ooit volledig goed uit de verf te komen, al is het gelukkig ook nooit een slechte of vervelende film om te kijken.

6/10

Bekijk trailer