Filmrecensie: Fire Island (2022) Geregisseerd door Andrew Ahn

 

---

Ergens blijft de film wel vermakelijk en prima om te kijken, maar hier meer je erover nadenkt, hoe meer problemen je er toch mee begint te hebben.

Overdreven clichés

Het is wel opvallend en met name ook teleurstellend hoe sommige films die de homogemeenschap proberen te vieren, vaak niet verder komen dan het gebruiken en laten zien van clichés. Dat niet alleen: het weet deze clichés ook enorm uit te vergroten en overdrijven, waardoor het zelfs iets beledigends heeft. Alle goede intenties dan ook ten spijt, maar "Fire island" is geen film die je lekker gaat kijken om trots te zijn op- of je geacepteerd en begrepen te voelen, als homoseksueel zijnde.

Zo is het echt vrij storend hoe de film vooroordelen alleen maar loopt te bevestigen. Vooroordelen over seks, gedrag en uiterlijk, waar de gemiddelde homoseksueel zich ook absoluut niet mee zou kunnen en willen identificeren. Je zou dan ook kunnen zeggen dat de film uiteindelijk meer kwaad dan goed doet voor de homogemeenschap, wanneer je de film te serieus zou nemen.

Leunt op zijn vermaak

Want ja, natuurlijk blijft "Fire Island" voornamelijk wel een film die draait om zijn vermaak en komedie. Het is dan ook net even iets makkelijker om de film met het één en ander weg te laten komen, al hoeven we het de film ook zeker niet te vergeven.

Het is wel waar dat de overdreven en uitvergrote elementen van het verhaal en de personages de film echt wel vermakelijk weten te maken. Wel is het zo dat de film hier vaak te veel op leunt, zonder ook echt iets anders te kunnen bieden.

Weet niet veel te creëren

Af en toe probeert de film met een speldenprikje wel wat meer diepgang te creëren, maar dit is met name richting het einde van de film. Rijkelijk laat dus en het zorgt er ook nog eens voor dat het begin en midden in te schril contrast staat met het laatste gedeelte van de film. Het werkt simpelweg niet om goed iets serieus te kunnen creëren wanneer je film voor het grootste gedeelte alleen maar over feesten, seks en andere oppervlakkigeheden gaat.

Het komt ook absoluut niet zijn personages ten goede. Los ervan dat het stuk voor stuk wandelende karikaturen zijn, is het vaak ook wat lastig om in te zien hoe de film wil dat je over ze gaat denken. Erg sympathiek zijn veel van de personages in ieder geval niet, aangezien vrijwel iedereen iets vals, onbetrouwbaars en onvoorspelbaars over zich heen heeft. 

De onderlinge verhoudingen werken daarnaast ook wat verwarrend, ook omdat er simpelweg net even iets te veel personages in de film zitten, die ook nog eens te weinig van elkaar verschillen qua persoonlijkheid, wat ook wel wat komt door het soms matige acteerwerk. Het is echt vaak wat lastig om bij te houden wie ook alweer precies wie is, met wie de persoon bevriend is en achter welke persoon deze aanzit.

Verhaal heeft weinig te bieden

Het verhaal heeft uiteindelijk ook veel te weinig te bieden. Voor het grootste gedeelte lijkt het helemaal nergens heen te gaan en het is uiteindelijk ook wat lastig te zeggen wat het precies probeert te vertellen en wat zijn conclusies zijn.

Het is ook dat ik vooraf had gelezen dat dit een moderne adaptatie was van Jane Austen's Pride and Prejudice. Tijdens het kijken van de film had ik dit er absoluut niet uit kunnen halen, omdat het nogal laconiek met het verhaal om lijkt te gaan. Het verhaal weet er nooit genoeg toe te doen.

Gelukkig niet goed serieus te nemen

"Fire Island" heeft het geluk dat het door zijn benadering niet goed serieus te nemen is, maar toch blijft het jammer en ook gewoon zwak hoe de film met name op vooroordelen en clichés vertrouwt en deze zelfs verder enorm uit weten te vergroten, zonder verder genoeg andere dingen te doen met zijn verhaal of personages.

5/10

Bekijk trailer