Filmrecensie: Lyle, Lyle, Crocodile (2022) Geregisseerd door Josh Gordon & Will Speck

---

Waren er nog niet genoeg films met pratende dieren in de hoofdrol? Het antwoord is 'ja', maar zolang dit soort films geld in het laatje blijven brengen zitten we er voorlopig nog wel aan vast. Dit houdt verder natuurlijk ook niet in dat dit soort films wel degelijk leuk en ook goed om te kijken kunnen zijn. Je moet daar echter wel iets interessant of origineels voor doen, wat "Lyle, Lyle, Crocodile" echter op geen enkele manier weet te lukken.

Doet weinig om geloofwaardig te zijn

"Lyle, Lyle, Crocodile" een film noemen waarin een pratend dier de hoofdrol speelt is misschien niet helemaal correct. Praten doet Lyle namelijk niet zozeer, maar zingen des te meer. Waarom een krokodil die kan zingen niet kan praten is mij ook een raadsel, maar we hoeven ook niet te doen alsof die het meest slechte of het ongeloofwaardigste is aan de film.

Een vreemde gewaarwording blijft het wel. Al helemaal omdat hij niet zomaar zingt, maar ook nog eens compleet met autotune. Het ligt echt niet zozeer aan Shawn Mendes zijn zangkwaliteiten, maar het voelt allemaal niet heel passend bij een krokodil van een dikke 2 meter lang (staart niet meegerekend). Niet dat de film anders wel enorm geloofwaardig geweest zou zijn, maar het zijn allemaal dingen die ervoor zorgen dat ook binnen de context van de eigen film dingen maar matig weten te werken.

Zwakke personages

Het personage van Lyle is dan ook nooit heel leuk om te volgen, omdat hij maar matig ontwikkeld is. Dit komt zeker doordat hij niet praat, maar nog meer door het zwakke schrijfwerk.

Het is natuurlijk vrij problematisch voor een film wanneer het hoofdpersonage niet goed weet te werken, maar in dit soort films zijn de menselijke personages vaak minstens zo belangrijk. Ik zou echter niet willen zeggen dat deze heel veel beter in elkaar zitten. Het is allemaal wat standaard en ze reageren zeker niet enorm geloofwaardig op he zien van een enorme krokodil in hun huis, die dus ook nog eens zingt als een American Idol.

Daar komt ook nog eens bij dat Javier Bardem zijn personage voornamelijk verwarrend weet te werken. Het ene moment weet het hem als een sympathiek persoon neer te zetten, terwijl hij op andere momenten meer tot de slechterik van de film wordt gebombardeerd, ook bij gebrek aan een echte slechterik of conflict in de film. Het is gewoon niet goed duidelijk hoe de film wil dat je tegen hem aankijkt, wat verwarrend- maar met name ook onplezierig werkt.

Niet veel gaande

Dat de film niet goed met zijn personages om weet te gaan en niet echt een grote slechterik of duidelijk conflict heeft, laat al wel zien hoe gebrekkig het verhaal van de film is.

Er is simpelweg niet genoeg gaande in en zelfs voor een film die zich op kinderen richt weet deze wel erg simplistisch te blijven. Het weet ook niet goed een wereld voor zichzelf te creëren, waarin het geloofwaardig zou zijn dat mensen met een zingende krokodil om zouden willen gaan, laat staan deze in hun huis zouden laten wonen.

Het probeert af en toe echt wel om wat emoties en diepgang te creëren, maar dit voelt vaak te geforceerd en het gaat uiteindelijk ook nergens naartoe. Het is allemaal wat doelloos en in zekere zin ook lui, alsof de film-makers probeerden om deze film maar zo snel mogelijk af te krijgen, zonder hier verder ook al te veel moeite in te willen steken.

Geen sterke genrefilm

De animaties zien er ook wat twijfelachtig uit. Het is oké genoeg voor een genrefilm als deze, waarin niet alles hyperrealistisch hoeft te zijn, maar het oogt nog altijd meer als ies wat je zou verwachten te zien in een film die een jaar of 15 ouder is. 

Qua humor weet de film ook niet enorm veel indruk te maken, wat toch wel de twee elementen zijn die vaak het meest belangrijk zijn voor een genrefilm als deze, naast het verhaal.

Wat mij betreft blijft het hierbij

Meest positieve wat ik over deze film zou kunnen zeggen is dat ik het niet haatte om deze te kijken, maar echt goed kan ik het ook absoluut niet noemen. Het is weinig creatief, simplistisch qua verhaal en zijn personages en humor weten maar vrij matig te werken. 

We zullen ook in de verre toekomst waarschijnlijk nog altijd veel pratende dieren films gaan krijgen, maar wat mij betreft hoeft dat in ieder geval geen vervolg op "Lyle, Lyle. Crocodile" te zijn.

5/10

Bekijk trailer