Filmrecensie: Missing (2023) Geregisseerd door Nicholas D. Johnson & Will Merrick
Bij een film als deze hou je vooraf vaak toch altijd wat twijfels. Hoe kan een film die zich voor het grootste gedeelte achter een computerschem afspeelt immers interessant en gevarieerd genoeg gaan werken? "Missing" heeft er echter geen enkel probleem mee om dingen knap interessant te maken en ook gevarieerd te houden, al slaat het richting zijn einde wel wat door.
Een stap in de juiste richting voor het genre
Echt nieuw of origineel zijn dit soort type films inmiddels niet meer te noemen, maar wel is het genre nog altijd zo nieuw dat er nog genoeg verrast mee kan gaan worden. Iets waar de film ook echt wel goed in weet te slagen, dankzij een knap geschreven script, die goed gebruik weet te maken van zijn concept en alle bijkomende beperkingen.
Want natuurlijk zit een film die zich alleen voor computer- en telefoonschermen en met bewakingsbeelden afspeelt, vol met tal van beperkingen. Zie maar eens een verhaal en personages op te bouwen wanneer deze letterlijk en figuurlijk beperkt zijn met hun bewegingsruimte.
Hier zitten echter niet alleen maaar nadelen aan verbonden. Aan de ene kant geeft het concept de film zelfs veel vrijheid doordat het lang niet alles hoeft te laten zien en dingen vaak snel en effectief kan vertellen, maar aan de andere kant pakt het uiteraard ook een hoop vrijheid af. Het gaat uiteindelijk vooral om de creativiteit waarmee het lukt om het verhaal te vertellen, waarbij het ook nog eens zou moeten lukken om dingen constant interessant en spannend genoeg te houden. Voor het grootste gedeelte is dit iets waar "Missing" vrij effectief in weet te slagen, maar een film die volledig succesvol weet om te springen met zijn concept moet nog altijd worden gemaakt. Een teken van een gerne die nog altijd in ontwikkeling is en met deze film wel een grote stap in de juiste richting zet.
Weet telkens iets nieuws te doen
Waar deze film knap in weet te slagen is dat het de film veel snelheid weet mee te geven, zonder ook ooit ergens mee in herhaling te vallen. Iets wat wel altijd snel op de loer ligt, tijdens het maken van een gernefilm als deze.
Het is knap hoe de film telkens nieuwe invalshoeken weet te vinden met zijn verhaal, waarmee het je ook regelmatig op het verkeede been weet te zetten. Doordat de personages alleen technieken gebruiken die iedereen kent en ook voor het grootste gedeelte wel eens gebruikt zullen hebben, heeft de film ook nog eens iets een zekere mate van herkenbaarheid en realisme die prettig en meeslepend is, ondanks dat het verhaal zelf werkelijk verre van realistisch blijft.
Een mindere tweede helft
Het blijft echter wel een verhaal die je doet beseffen hoe ongelooflijk veel er van ons dagelijks leven te achterhalen is door onze digitale voetstappen te volgen en toegang te krijgen tot bepaalde accounts. De film weet dit zeer effectief in zijn voordeel te gebruiken, door stap voor stap steeds meer dingen te onthullen. Het weet hierbij knap zowel mysterie als spanning op te bouwen voor de film, die ook nog eens voldoende ruimte biedt voor tal van verrassingen.
Er komt echter wel een punt in de film dat het wat door begint te slaan met al zijn twists en verdere ontwikkelingen. De film weet niet goed wanneer het hier mee op moet houden, waardoor het tegen het einde toch wel wat van zijn geloofwaardigheid en kracht verliest. Uiteindelijk niets waardoor de film niet te kijken zou zijn, maar het is wel absoluut zo dat ik de eerste helft van de film vele malen sterker, meer meeslepend, spannender en geloofwaardiger vond dat de tweede helft van de film.
Voelt niet vlak tijdens het kijken
Ondanks dat de film echt niet veel tijd of ruimte heeft om goede emoties en drama te creëren voelt de film nooit vlak. Door als kijker constant op de lip van de hoofdpersoon te zitten leer je haar vanzelf goed kennen en ook begrijpen, al blijft het toch ook wel wat raar dat de film wel erg weinig ruimte voor emoties weet te vinden, ondanks de gebeurtenissen in het verhaal.
Uiteindelijk niet al te storend, voornamelijk doordat de film je vaak erg weinig tijd geeft om echt goed over dingen na te kunnen denken. Of dit bewust gedaan is of simpelweg iets is wat gewoon bij het genre hoort is wat lastig te zeggen, maar de film heeft er in ieder geval profijt van, tot je er na afloop écht goed over na begint te denken.
Goede meeslepende film
Dit soort films lopen wel wat het risico om over een jaar of 10
verouderd en achterhaalt te zijn, maar in dit geval zal dat
waarschijnlijk verder weinig afdoen aan zijn kracht. Het verhaal weet namelijk goed meeslepend en vol spanning en mysterie te blijven, waarbij het ook nog eens een prettig tempo weet te vinden, zonder ook maar een keer in herhaling te vallen, ondanks al zijn beperkingen. Ook zijn iets mindere tweede helft doet hier uiteindelijk maar weinig aan af.
7/10
Bekijk trailer
