Recensie: Chucky (2022) Seizoen 2
Met een tweede seizoen kan een serie altijd alle kanten op gaan. Of het kiest ervoor om meer eencontinuëring van het eerste seizoen te gaan zijn, of het neemt dingen een geheel andere richting op. Dit laatste is toch wel meer het geval met dit tweede seizoen van "Chucky", wat iets is wat verfrissends uitpakt, al kan ik echt niet zeggen dat ik even blij ben met alle keuzes die het maakt.
Het personage Chucky was al een aardig tijdje niet eng meer en dat is ook niet echt iets wat dit tweede seizoen van 'zijn' serie weet te veranderen. Het blijft meer voor vermaak gaan dan horror, terwijl het af en toe wel knap en leuk trouw weet te blijven aan het slasher genre.
Over het algemeen blijft het echter zeer zelfbewust en daardoor ook meer komisch om te kijken. Dit levert echt wel een aantal hele aardige momenten en zelfs ook leuke afleveringen op, maar persoonlijk zie ik Chucky liever wel opnieuw wat meer de horror kant op gaan. In ieder geval iets waardoor de spanning en goede mysterie ook weer terug zou keren. Iets wat nu meer als iets wordt behandeld om zijn plot vooruit te helpen, zonder dat het ook echt effectief weet te zijn.
Ik ben er dan ook geen grote liefhebber van dat er maar continu nieuwe Chucky poppen opduiken in de serie en hij ook constant in staat is om zijn ziel en bewustzijn in andere objecten en personen te plaatsen. Het neemt enorm veel van de spanning en dreiging van het personage weg wanneer hij niet één slechterik weet te zijn waarop gejaagd moet worden en die gestopt dient te worden. In plaats daarvan duiken er constant meerdere variatie van hem op, waarbij het dus ook niet uitmaakt of je nou één wel of niet weet te stoppen.
Het geeft de serie uiteraard wel vrij veel variatie en het geeft het ook nog eens veel opties om constant behoorlijk vrij en creatief te zijn. Iets waar dit seizoen ook echt wel dankbaar gebruik van weet te maken. Dingen worden dan ook nooit zozeer geloofwaardig gemaakt en het is er af en toe meer mee bezig om maar zo absurd mogelijk te maken. Dit is met name het geval met de verhaallijnen die om Jennifer Tilly haar personage draaien. Dit is vaak best leuk, maar het geeft de serie ook iets behoorlijk willekeurigs en het weet het af en toe ook behoorlijk rommelig te maken.
Na verloop van tijd valt niet meer heel goed te volgen wie nou precies tegen wie strijdt en waarom. Ook absoluut het gevolg van de overdaad aan personages, die niet alleen eerder in het eerste seizoen van "Chucky" te zijn waren, maar ook in veel van de voorgaande films. Het is zeker hier en daar wat verwarrend en het is ook absoluut wat veel af en toe, al zou ik niet willen zeggen dat de serie hierdoor ook uit balans raakt. Het weet goed bij de sfeer en benadering van de serie aan te sluiten, die dan ook absoluut als eigenzinnig beschreven kan worden. Gelukkig wel eigenzinning in de meer originele en ook vermakelijke zin van het woord.
Qua omgeving is het wel wat jammer dat dit seizoen ervoor kiest om zich voor het overgrote gedeelte op een meer gesloten katholieke school af te spelen. Het neemt de serie letterlijk en figuurlijk veel vrijheiden af, met name qua bewegingsruimte. De meest interessante ontwikkelingen en verhaallijnen spelen zich dan ook zeker niet op deze locatie af, wat zonde is, aangezien dit wel de locatie is waar de echte hoofdpersonen zich begeven. Dit zijn dezelfde hoofdpersonen uit het eerste seizoen, maar dit seizoen maakt toch ook wel duidelijk dat ik er absoluut geen moeite mee gehad zou hebben wanneer dit tweede seizoen de focus op totaal nieuwe personages zou hebben gelegd. Het is niet zo alsof dit tweede seizoen heel veel meer met deze personages weet te doen en ze lijken zelfs wat stil te staan in hun ontwikking, wanneer je het vergelijkt met het voorgaande seizoen.
Het voelt ook absoluut alsof Chucky minder te doen krijgt wat moorden betreft. Uiteindelijk valt dit wel mee, maar dit neemt niet weg dat dit tweede seizoen dit geval wel degelijk weet te creëren. Ook dit lijkt het gevolg te zijn van de overdaad aan verschillende verhaallijnen en personages, die ook vaker wel dan niet volledig los van elkaar lijken te staan.
Ondanks dat ik minder onder de indruk was van dit seizoen vergeleken met het voorgaande seizoen, weet dit seizoen zichzelf uiteindelijk toch nog heel aardig te redden. Hoe absurd het soms ook is, er zit altijd wel degelijk een idee en groter plan achter. Het is niet altijd even leuk of interessant om te zien hoe dit samenkomt, maar effectief is het uiteindelijk wel.
Ook blijft het een zeer knap gemaakte serie, die er goed uit weet te zien. Prima camerawerk, met ook technieken voor de Chucky poppen en andere poppen die zich ieder jaar nog altijd verder te lijken ontwikkelen. Vergeleken met het vorige seizoen weet Chucky zelfs nog iets minder houterig te voelen en lijken de mogelijkheden met hem net iets minder beperkt, waardoor hij als personage ook vaak goed weet te werken. Opnieuw geholpen door de medewerking van Brad Dourif uiteraard, die opnieuw zijn stem aan het personage leent, net als 35 jaar geleden al, in de eerste "Child's Play" film.
Ondanks dat het kijken van dit seizoen een iets minder plezierge ervaring was dan het kijken van het eerste seizoen, blijft ook seizoen 2 meer dan genoeg vermaak en absurditeit bieden waardoor "Chucky" heerlijk origineel en ook zeker goed weet te zijn. Mijn hoop is alleen wel dat het derde seizoen de serie weer iets meer de horror richting op zal nemen.
7/10
