Filmrecensie: The Marvels (2023) Geregisseerd door Nia DaCosta
Met jaarlijks tal van nieuwe superheldenfilms wordt het met de komst van iedere nieuwe film binnen het genre steeds meer en meer lastig om uit te blinken en nieuwe kijkers te trekken.
"The Marvels" waagt in ieder geval wel een poging, door voor een redelijk nieuwe benadering te gaan, waarin alle superhelden vrouwelijke personages zijn. Het werkt tot op zekere hoogte verfrissend, al helpt het niet dat de film in geen enkel ander opzicht echt weet te verrassen en vooral meer van hetzelfde is, alleen dan net even iets minder goed uitgevoerd.
Te onbeduidend binnen het Marvel universum
Grootste probleem met "The Marvels" is dat het in het enorme universum van Marvel films, het net even iets te onbeduidend voelt.
De gebeurtenissen zijn niet groots, er wordt niet naar iets echt belangrijks opgebouwd (los van de mid-credits scène die je hoe dan ook zal MOETEN zien) en qua krachten en persoonlijkheden lijken Captain Marvel, Miss Marvel en Monica Rambeau geen personages te zijn die enorm veel toe weten te voegen. Daar missen ze toch even niet iets te veel charisma en de unieke persoonlijkheid voor. Het maakt het uiteindelijk ook wat lastig om echt met de personages mee te kunnen leven gedurende de film, al valt dit ook absoluut te wijten aan de benadering van de gehele film.
Wat gehaast, en daardoor ook rommelig
De film is redelijk kort. Aan de ene kant is dit prettig doordat het het tempo hoog houdt, maar aan de andere kant zorgt dit er ook voor dat de film wel erg gehaast voelt af en toe.
Groot voordeel voor de film is dat het niet opnieuw al zijn personages hoeft te introduceren. Captain Marvel, Miss Marvel en Monica Rambeau hebben allen al eerder hun opwachting gemaakt in Marvel films of series, wat toch wel een goede zet bleek, voordat ze alle drie werden samengebracht in deze film. Dit bespaart de film al een hoop tijd, die het echter niet goed of effectief weet te gebruiken voor het verder opbouwen van zijn verhaal.
Ondanks dat de film dus 'alle tijd' heeft is het zo nu dan toch wat gehaast en weet het af en toe van de hak op de tak te springen. Het maakt het vaak erg rommelig, waarbij het dus ook niet helpt dat de gebeurtenissen in de film niet enorm gewichtig zijn.
Wat plichtmatig
Een reden waardoor de film wat gewichtigheid mist is absoluut het gebrek aan een goede slechterik. Niet dat Dar-Benn qua motivaties of plan nou zo enorm anders is dan iedere andere superheldenfilm slechterik, maar het probleem is meer dat de film geen goede personage van haar weet te maken. Het vertelt je niet genoeg over haar en weet haar daarnaast te weinig persoonlijkheid of emoties mee te geven. Het is allemaal wat vlak en plichtmachtig uiteindelijk.
Iets wat in zekere zin dus ook voor zijn drie superhelden geldt. Het weet af en toe nog wel aardig de diepte in te gaan, maar toch weet het over het algemeen te weinig te brengen waardoor je je ook echt verbonden met de hoofdpersonen zou voelen of voor ze zou willen gaan juichen. Captain Marvel, Miss Marvel en Monica Rambeau zijn allen beter gebruikt en neergezet in voorgaande Marvel projecten.
Ook de acteurs lijken zich weinig raad te weten. Iedereen speelt te veel alsof ze een superheld in een superheldenfilm spelen, in plaats van dat ze goed het personage weten te worden. Erg natuurlijk voelt het allemaal niet, wat aan de ene kant prima voor het vermaak weet te werken, maar aan de andere kant weet het er ook voor te zorgen dat de film qua spanning, meeslependheid of geloofwaardigheid nooit heel hoog weet te scoren.
Geen absolute ramp
Toch zou ik "The Marvels" geen absolute ramp willen noemen. Het kijkt altijd nog wel redelijk lekker weg, juist doordat het dingen vrij simpel weet te houden. Ik zou de film dan ook meer toegankelijk willen noemen dan de gemiddelde Marvel film, in de zin van dat je absoluut niet alle voorgaande Mavel films en series gezien hoeft te hebben om het verhaal te kunnen volgen en alle personages te kunnen snappen.
Ook is er voldoende actie aanwezig om de film spectaculair genoeg te noemen, al zet het hier ook weer een aantal momnten tegenover die met gemak uit de film geknipt hadden kunnen worden. Vrij opmerkelijk toch voor een film die al redelijk kort is.
Een perfecte film voor op de achtergrond
Het is eigenlijk wel een perfecte film om op de achtergrond aan te hebben terwijl je iets anders doet. Eentje waar je af en toe naar op kunt kijken en door vermaakt zal worden, zonder dat je je verder al te veel zorgen hoeft te maken over dat je het verhaal niet goed zou kunnen volgen. Dit is alleen natuurlijk echter niet hoe films bedoeld zijn.6/10
Bekijk trailer
