Filmrecensie: Beetlejuice Beetlejuice (2024) Geregisseerd door Tim Burton
Het lijkt er haast wel op alsof Tim Burton het succes van de Netflix serie "Wednesday" nodig had om terug te kunnen naar zijn oude vorm, wat betreft het maken van vermakelijke films, doordrenkt in een horror-sausje. Films waar hij in het verleden al veel succes mee had, maar die hij een dikke 10 jaar al niet meer had geleverd. Gelukkig wordt dit lange wachten met "Beetlejuice Beetlejuice" meer dan beloond.
Het lange wachten waard
Niet alleen voor Burton fans was het lang wachten, maar liefhebbers van de eerste "Beetlejuice" film in het algemeen hebben nog langer moeten wachten totdat de personages uit de 1988 film opnieuw hun opwachting zouden maken en hun verhaal zou worden voortgezet (wanneer je de animatie serie uit de jaren '80/'90 tenminste niet mee zou tellen).
Het is hierbij lastig voor te stellen dat liefhebbers van de eerste film teleurgesteld zouden zijn met deze late vervolgfilm. Het heeft opnieuw dezelfde sfeer, met dezelfde stijl van humor en veel van de originele acteurs keren terug om opnieuw dezelfde rollen te vertolken. Ondanks dat er dus een dikke 35 jaar tussen beide films zit voelt het absoluut als een natuurlijke voortzetting van het verhaal, waarbij het ook niet al te lastig wordt gemaakt voor de kijkers die iets minder bekend zouden zijn met de eerste film uit 1988 om dit nieuwe verhaal, de personages en de wereld waar het zich in afspeelt, te begrijpen.
Een film waar het plezier vanaf straalt
Moderne films waar het plezier vanaf straalt zijn vrij zeldzaam. Hier zijn moderne films vaak net iets te gelikt voor en de belangen wellicht ook net even iets te groot. Maar het is duidelijk dat zowel de mensen achter de camera, als voor de camera, enorm veel plezier hebben gehad om deze film met elkaar te kunnen maken.
Dit werkt uiteraard met name goed voor de komedie van de film, maar zorgt ook voor een algehele plezierige sfeer. Een bepaalde ombevangenheid, die makkelijk is om in mee te gaan. Het zorgt ervoor dat je de film nooit te serieus neemt, wat het ook makkelijk maakt om alle absurde ontwikkelingen in het verhaal te kunnen omarmen.
Zo fantasierijk als je zou verwachten
Want absurde ontwikkelingen zijn er natuurlijk opnieuw genoeg. De wereld van Beetlejuice is een fantasierijke, die zich tussen leven en dood afspeelt, waarin de regels constant opnieuw geschreven lijken te worden.
Dit zorgt niet alleen voor voor fantasierijke ontwikkelingen in het verhaal, maar ook absoluut fantasierijke visuele gebeurtenissen. Iets wat je gerust aan Tim Burton toe kunt vertrouwen. Zelfs zijn minst interessante- en geslaagde films zijn nog altijd films die prachtig zijn om naar te kijken, door het kleurgebruik en de enorm creatieve sets, kostuums en visuele effecten, die overduidelijk Burton zijn stempel dragen. "Beetlejuice Beetlejuice" is hierin geen uitzondering en het doet absoluut denken aan veel van Burton zijn vroege werk, in positieve zin.
Overdaad aan ideeën
Ondanks dat de film niet eens alle personages uit de 1988 film terug weet te brengen, is er aan personags of ontwikkelingen in het verhaal absoluut geen gebrek. Integendeel zelfs.
Er is namelijk genoeg gaande in de film. Erg veel zelfs. Af en toe lijkt het er dan ook op alsof de film veel verschillende ideeën had, zonder consessies te willen doen. Gevolg hiervan is niet zozeer dat de film overvol voelt, maar meer dat het af en toe wat van de hak op de tak springt, wat de vele verschillende verhaallijnen betreft. Toch weet de film er alsnog vaak knap voor de te zorgen dat het op tijd terug naar zijn kern (Beetlejuice) keert, wanneer het verhaal wat af dreigt te dwalen.
Ook weet ieder verhaallijn op zichzelf genoeg te boeien, wat ook te danken valt aan de leuke personages, die gespeeld worden door een mix van nieuwe acteurs- en acteurs die we al kennen uit de eerdere Beetlejuice film. Hoofdrolsperls Michael Keaton, Winona Ryder en Catherine O'Hara zijn opnieuw allemaal van de partij en Jenna Ortega, Justin Theroux, Willem Dafoe en Monica Bellucci zijn allen welkome nieuwe toevoegingen.
Door zijn benadering, werkt niet alles in de film
De vermakelijke benadering zorgt er wel voor dat er voor veel andere emoties en spanning weinig ruimte is.
Ondanks dat het een film is die letterlijk over leven en dood gaat, voelt het nooit alsof er ook echt iets groots op het spel staat. Er heerst een constante sfeer van 'alles komt uiteindelijk echt wel goed' waardoor de film nooit echt lekker spannend weet te worden en veel van de emotionele ontwikkelingen blijven uiteindelijk ook wat mat, waarbij dit vaak echt niet aan het schrijfwerk zelf ligt.
Het is simpelweg allemaal een gevolg van zijn benadering, die dingen licht en vermakelijk weet te houden. Niet iets wat je ook slecht kunt noemen, maar het staat dus wel wat de spanning en emotionele ontwikkelingen van de film in de weg. Ook zorgt het ervoor dat het puur als horrofilm natuurlijk nooit heel effectief weet te zijn, ondanks de goede make-up en effecten.
Dit is echter dan ook duidelijk niet het hoofddoel van de film. Het is er meer op gericht om je een goede tijd te bezorgen en in dat opzicht stelt de film absoluut niet teleur. Ik zou zelfs willen zeggen dat het één van de meer vermakelijk films van de laatste jaren weet te zijn.
Een plezierige film voor iedereen
Een film waar je een meer dan prima tijd mee kunt hebben, die tevens een prima continuering van het origineel is, zonder dat het nieuwe kijkers afschrikt.
Tim Burton keert met "Beetlejuice Beetlejuice" terug naar zijn oude vorm en levert een zeldzame vervolgfilm af die het lange wachten wel degelijk meer dan waard weet te zijn!
8/10
Bekijk trailer
