Filmrecensie: Happiness Is (2024) Geregisseerd door Nthabiseng Mokoena & Naledi Ya Naledi

Net als bij zo'n beetje alle romcons hou je bij deze film het gevoel dat het wel erg nutteloos is allemaal, maar is dat tegelijk ook enorm erg? Zoals gezegd, het past ergens wel bij het genre, die je vaak een prima tijd weet te bieden met voldoende vermaak, zonder dat het verder een enorm effect op je zal gaan hebben.

Iets slechter dan gemiddeld, maar dan ook echt 'iets'

Als ik zou moeten zeggen of deze film beter of slechter is dan de gemiddelde genrefilm zou ik moeten zeggen dat deze slechter is, maar uiteindelijk alsnog voldoende goed doet waardoor de film wel degelijk prima om te kijken blijft.

Wat het slechter dan gemiddeld maakt zijn de personages en het verhaal. De film vertrouwd enorm op clichés, zonder dat het dingen verder goed uit weet te werken.

Jammerende rijke mensen

Ding met het verhaal is wel een beetje dat het over een stel mensen gaat die klagen en ongelukkig zijn, terwijl ze in dure kleren, in dikke villa's, met zwembaden, rondlopen. Ik zeg daar niet mee dat rijke mensen niet ongelukkig kunnen zijn of niet tegen bepaalde dingen in het leven aan zouden kunnen lopen, maar in de context van de film werkt het toch wat ongelukkig.

Aan de ene kant loop je je te vergapen aan de levensstijl van de hoofdpersonen, terwijl het tegelijk je ook wil doen geloven dat ze het vaak enorm zwaar hebben. Dit botst behoorlijk en maakt de film nooit heel geloofwaardig qua drama en emoties, al is dit geen al te groot probleem, aangezien de film bovenal vermaak probeert te bieden. Dit is uiteindelijk ook de film zijn redding en het zorgt ervoor dat "Happiness Is" je gedurende 90 minuten daadwerkelijk ook prima weet te vermaken, hetzij op een zeer simplistisch en weinig verrassende manier.

Elkaar het leven zuur maken

Wat het vaak ook met dit soort films is, is dat het in de kern gaat over mensen die duidelijk van elkaar houden, maar tegelijk ook enorm hun best doen om elkaar het leven zo zuur mogelijk te maken, in plaats van simpelweg aan te geven wat ze van elkaar willen. In zekere zin komt dit ook echt wel overeen met het echte leven, maar dat neemt niet weg dat dit soort genre-clichés lang niet altijd even vermakelijk zijn om te kijken.

Deze film vormt hierop geen uitzondering, maar ergens moet je dit ook maar allemaal voor lief nemen wanneer je aan een film als deze begint. Het is niet nodig om met andere verwachtingen een film als deze in te gaan en het zal tegelijk ook iets zijn waar andere mensen zich wel degelijk door vermaakt zullen gaan voelen, al helemaal wanneer ze zich goed met de pesonages kunnen identificeren. Iets wat ook niet al te lastig zal zijn. De personages zijn zo clichématig en simplistisch geschreven, dat er tegelijk ook altijd wel iets zal gaan zijn wat in deze personages te herkennen valt voor een persoon.

Leuk voor de juiste doelgroep

Voor de juiste doelgroep weet deze film dan ook wel degelijk genoeg te bieden. Het is een film die zich voornamelijk weet te richten op vrouwen van rond de 40. die zich gemakkelijk zal weten te herkennen in sommige gebeurtenissen of personages uit de film.

Niet dat het gelijk ook een film zal zijn die een enorm effect zal gaan hebben met zijn boodschap of 'wijsheden', maar zoals eerder gezegd pretendeert deze film ook absoluut niet zo'n soort film te zijn. Het is een film die prima te kijken valt wanneer je je 90 minuten lang vermaakt zou willen voelen, zonder verder al te veel naar je hoofd geslingerd te krijgen. Qua emoties heeft het dan ook weinig te bieden, maar qua vermaak des te meer.