Filmrecensie: Cult Killer (2024) Geregisseerd door Jon Keeyes


Een film die ontzettend slecht begint, maar uiteindelijk toch heel aardig weet te eindigen. Het is illustratief voor hoe ongelofelijk wisselvalig "Cult Killer" is. Het weet vakkundig zijn eigen glazen in te gooien. Uiteindelijk moet ook geconcludeerd worden dat de goede momenten niet opwegen tegen de mindere momenten van de film.

Zwakke eerste helft

Laat ik ook vooropstellen dat ik er absoluut begrip voor zou hebben wanneer je binnen 30 minuten deze film af zou zetten. Het begin van de film is enorm rommelig, zowel qua stijl, personages als verhaal.

Het duurt behoorlijk lang voordat je in smiezen krijgt wie wie precies is in deze film en aan wiens kant ze allemaal staan. Zowel de personages als het verhaal worden enorm slecht opgebouwd gedurende de eerste helft van de film, waardoor het ook enorm lastig wordt gemaakt om je ook maar met iets of iemand verbonden te voelen als kijker. Het is haast een opgave om je door het eerste halfuur van deze film heen te worstelen.

Een simpele film die graag meer wil zijn

Het gekke is dat zodra de film begint te lopen, duidelijk wordt dat het verhaal eigenlijk best prima is. Ja, in de kern is het een enorme rip-off van "The Girl with the Dragon Tattoo", maar wie houdt er nou niet van een vermakelijk en lekker hard wraak verhaal?

Probleem is dat de film veel meer probeert te zijn dan een simpele wraak-film. Het gooit tal van andere dramatische elementen in de mix die nooit goed tot ontplooiing weten te komen. Simpel gezegd probeert de film met zijn verhaal dieper en meer serieus over te komen dan dat het daadwerkelijk is. Het verhaal blijft in de kern namelijk enorm voorspelbaar en simplistisch, waar de subplots niets aan weten te veranderen. Het maakt de film vaak juist onnodig rommelig en verwarrend met zijn opbouw, waardoor het ook vaak niet een hele prettige film om te kijken is.

Een geweldige- maar overbodige Banderas

Exemplarisch voor hoe rommelig en warrig het verhaal is, is de toevoeging van Antonio Banderas zijn personage. Ja, Banderas is een enorm positieve aanvulling en verreweg de beste acteur in deze film, maar zijn rol is uiteindelijk vrij klein. Sterker nog, zijn personage is op zo'n manier geschreven dat hij ook met gemak geen deel uit had kunnen maken van het verhaal, zonder dat dit verder ergens invloed op zou hebben gehad.

Het lijkt er dan ook vooral op dat de schrijvers zijn rol voornamelijk hadden geschreven om aan een grote acteur te kunnen geven, wiens naam goed op de poster zou staan, maar wanneer het niet gelukt zou zijn om zo'n soort acteur te casten, zou de film zonder problemen zijn personage en bijbehorende verhaallijn hebben kunnen schrappen.

Was beter tot zijn recht gekomen als (mini)serie

Het is absoluut een film die het ongetwijfeld beter gedaan zou hebben als een Britse of Scandinavische (mini)serie. Op die manier zou het meer tijd en ruimte hebben gehad om zijn verhaal en personages beter tot hun recht te laten komen.

De ideeën zijn namelijk echt wel daar, alleen lukt het de film niet om dit alles ook goed te kunnen laten werken. De opbouw is daar veel te zwak en rommelig voor, wat de film bij vlagen zelfs een verschrikking om te kijken maakt, zo slecht zit het soms in elkaar.

Zoals gezegd wordt de film gelukkig echt nog wel enigzins gered door de veel betere tweede helft van de film, waarbij de vraag wel blijft waarom het de film niet eerder lukte om zijn verhaal en personages goed genoeg te laten werken, om deze film als geheel een meeslepende en geslaagde te maken.

Komt als geheel tekort

Wanneer je je door het eerste halfuur van de film heen weet te worstelen zul je zien dat het echt nog wel enigzins de moeite waard is, maar als geheel schiet het absoluut tekort. Te rommelig qua opbouw en te gefocust op het leveren van meer dan een simpel wraak-verhaal, terwijl het script niet heel veel meer te bieden heeft dan alleen dat.

5/10


Bekijk trailer