Filmrecensie: The Man Who Loved UFOs (2024) Geregisseerd door Diego Lerman
Bij een film die gebasseerd is op waargebeurde feiten verwacht je vaak toch ook wel een bijzonder verhaal. In dit geval lijkt er echter vooral gekozen te zijn voor dit specifieke verhaal vanwege het concept en niet zozeer om het verhaal eromheen. Het maakt het toch wel ietwat onbevredigend en doelloos als film, al blijft het uiteindelijk nog wel vermakelijk genoeg om te kijken.
Nostalgisch
De film begint echt wel behoorlijk voortvarend en veelbelovend, met zijn leuke stijl en prettig tempo.
Het is dan ook echt een goed uitziende film, die knap de jaren '80 weet weer te geven. Het zal dan ook behoorlijk nostalgisch gaan werken voor veel mensen, helemaal voor degenen die ook bekend zijn met het waargebeurde verhaal. Dat zullen in Nederland niet heel veel mensen zijn, aangezien het zich allemaal in Argentinië af heeft gespeeld en je ik me ook afvraag of het een enorme impact op de wereld heeft gehad. Iets wat ik eigenlijk wel met vertrouwen durf te betwijfelen.
Geen duidelijk doel voor ogen
En dat is gelijk het grootste probleem van de film. Je kunt je je toch wel afvragen waarom de film-makers graag dit verhaal wilden vertellen. Het is echt wel een vrij absurd en tegelijk ook interessant concept, maar tegelijk weet het er ook wel echt heel erg weinig mee te vertellen.
Niet dat de film saai is of dat er niets in gebeurt, maar het is toch echt wel behoorlijk doelloos vaak. Het is dan ook niet goed duidelijk wat voor doel de film-makers voor ogen hadden met deze film. Daar blijft de film ook veel te oppervlakkig voor en te vaak hinkt het ook op twee gedachten. Wil het het verhaal van een journalist vertellen die bewust de boel belazerd, op een vermakelijke en luchthartige manier, of wil het ook daadwerkelijk hier de diepte mee ingaan en je alle achtergronden geven?
Onduidelijke motivaties
De motivaties van de verschillende personages worden nooit helder uitgelegd. Wat dreef José de Zer om zijn reportages te overdrijven en soms zelfs in scène te zetten? Hij leek immers al populair en gerespecteerd genoeg binnen zijn wereld, als je de film tenminste mag geloven. En wat dreef alle mensen om hem heen om er ook maar zo ontzettend makkelijk in mee te gaan en vaak bewust aan mee te werken? Allemaal vragen die de film een behoorlijk stuk interessanter hadden kunnen maken, als het hier ook daadwerkelijk de focus op had gelegd en een serieuze poging had gedaan om ook naar de antwoorden te zoeken.
Aan het einde van de film heb je dan ook absoluut niet het idee dat je de hoofdpersoon goed begrijpt of überhaupt hebt leren kennen. Iedere keer wanneer je denkt dat de film eindelijk voor wat meer diepgang gaat, kapt het dit af voordat het zich goed weet te ontwikkelen.
Zo blijft het met name ook teleurstellend dat de film niet goed antwoord weet te geven op de vraag of José de Zer in zijn eigen waanideeën geloofde of niet. Het speelt af en toe wel met dit idee, maar weet dit dus nooit goed door te zetten.
Wel goed vermaak
Toch blijft de film nog altijd knap prima om te kijken. Juist doordat de film dingen zo oppervlakkig en simplistisch houdt weet het genoeg ruimte te bieden voor vermaak.
Het tempo is lekker vlot en de film is gevuld met tal van kleurrijke personages die de film erg levendig weten te houden. Ondanks zijn behoorlijk rechtlijnige concept en manier waarop het zijn verhaal weet te vertellen zit er ook altijd nog wel degelijk genoeg variatie in de film. Het is dan ook zeker geen waarbij je je snel zal gaan vervelen, al is de kans ook klein dat je er enorm door gegrepen gaat worden.
Valt nog wel altijd goed te kijken
Als vermaak dus prima, maar als film mist het ook nog altijd een bepaalde diepgang om het ook als interessant genoeg te kunnen laten werken. Het kiest zeker niet altijd de beste benadering, waardoor het ook lang niet altijd goed uit de verf weet te komen. Toch zal je geen enorme spijt gaan krijgen van het kijken van deze film.6/10
Bekijk trailer
